تذهیب در لغت به معنای “زراندود” یا “طلاکاری” کردن است و از واژه ی عربی (ذَهَب) به معنای طلا مشتق شده است. هنر تذهیب، عبارت است از طراحی، رنگ آمیزی و طلاکاری انواع طرح ها با نقوش هندسی و گیاهی که برای تزیین حاشیه ی صفحات کتب خطی به منظور هرچه زیباتر کردن آن ها به کار می رود. این کتب عبارتند از: (قرآن، کتب مذهبی، فرهنگی، تاریخی، دیوان اشعار و…). هنر تذهیب، یکی از شاخه های هنر نگارگری ایرانی است و هنرمندی که هنر تذهیب را انجام می دهد «مُذهِب» نامیده می شود. در کتاب آرایی، هم به صورت مستقل از هنر تذهیب استفاده می شود و هم می توان از آن در کنار نگارگری، گل و مرغ و خوشنویسی استفاده نمود. گاهی نیز هنر تذهیب به صورت حجاری بر روی فلزات و ظروف به شکل قلمزنی، کاشی کاری، منبت و خاتم کاری به کار می رود.